شهید محمدجواد تندگویان در مقام وزیر نفت بالاترین مقام کشوری جمهوری اسلامی ایران به حساب می‌آید که ۴۰ روز پس از آغاز جنگ تحمیلی اسیر شد و سرگذشت او به خوبی حکایت مجاهدت‌ها و مظلومیت‌های یاران خمینی کبیر را بازنمایی می‌کند.
شهید تندگویان که حضرت آیت الله خامنه‌ای مقام معظم رهبری به زیبایی تمام او را «شهید غریب» خوانده‌اند با همکاری مشترک دشمن رو در رو و ستون پنجم داخلی اسیر شد و سال‌های سال سخت‌ترین شکنجه‌های جسمی و روحی و نیز درد دوری از خانواده و میهن را تاب آورد و حاضر نشد حتی کلامی علیه یاران، همرزمان و هم‌میهنان خود بگوید.
او جان شیرین خود را در اوج جوانی بر سر اهداف والایش گذاشت و با سربلندی تمام به دیار باقی شتافت. تندگویان از خیل جوانانی به شمار می‌رفت که هنگام آغاز قیام امام خمینی (ره) در اوایل دهه ۱۳۴۰ خورشیدی دوره نوجوانی را طی می‌کرد و معظم له در پاسخ به مزدوران رژیم پهلوی، این نوجوانان را از یاران و یاوران نهضت خویش خواندند.
پیش‌بینی رهبر نهضت به زیبایی به تحقق پیوست و شهید تندگویان در دهه ۱۳۵۰ خورشیدی ضمن کسب دانش آکادمیک و نیز بهره گیری از استادان مدعو به دانشگاه نظیر شهید مطهری، دکتر علی شریعتی و علامه جعفری به مبارزه پنهان و آشکار علیه رژیم پرداخت و بهای آن را با زندانی شدن خویش و همچنین دوری از موقعیت خوب اجتماعی پرداخت کرد.
شهید تندگویان چگونه اسیر شد؟
پس از پیروزی انقلاب بـه علت نیاز مبرم به وزارت نـفت دعوت و به عنوان عضو کمیسیون پاکسازی منصوب شد اما به سرعت، به علت توطئه‌های زیاد ضد انقلاب در جنوب و به‌ویژه در شهر آبادان، به‌عنوان نماینده وزیر وقت نفت در مناطق جنوب به آبادان اعـزام شد.
از اتفاقات مهم این زمان سیل آبادان بود که جواد با تجهیز گـروهی کـوچک از یاران و کمک سازمان‌های ذیربط، در فـرصتی کـوتاه، مردم آبادان را از خطر‌های حتمی و لطمات سیل نجات داد.
او پس از فعالیت‌های چشمگیر در آن شـهر و مقابله با توطئه‌های گروهک‌های مرتبط با شرق و غرب که می‌کوشیدند با ایجاد اخلال در عـملیات پالایشگاه بزرگ آبادان به انقلاب نوپای اسـلامی لطـمه بزنند، بـه عـنوان مـدیر مناطق نفت‌خیز منصوب شـد.
فعالیت جواد در این عنوان تا زمان نخست وزیری شهید رجایی ادامه داشت. او در این منصب در خـنثی کـردن توطئه‌ها، ایجاد آرامش لازم برای انجام کـار‌های صـنعتی و بـالاخره شـروع و راه‌اندازی پروژه‌های بزرگ، تـوانایی‌های خـود را به منصه ظهور رساند تا اینکه به عنوان وزیر نفت انتخاب و پس از اخذ رای اعتماد از مجلس شورای اسـلامی مـشغول بـه کار شد.
محمدعلی رجایی، نخست وزیر وقت، در مهر سال ۱۳۵۹محمدجواد تندگویان را به عنوان وزیر نفت به مجلس معرفی کرد و پس از رای اعتماد، وی اداره این وزارتخانه را بر عهده گرفت.
مهندس تندگویان، ۹ آبان ۱۳۵۹در حالی که برای بازدید از پالایشگاه نفت آبادان در جنوب کشور بود، در جاده ماهشهر ـ آبادان همراه معاونش و چند مهندس شرکت نفت به اسارت نیرو‌های ارتش رژیم بعث صدام درآمدند و به زندان‌های اسیران ایرانی در عراق منتقل شدند و پس از سال‌ها اسارت توسط رژیم بعثی عراق به شهادت رسید.
در ذیل چگونگی بازگشت پیکر شهید تندگویان به روایت امیر سرتیپ عبدالله نجفی از شخصیت‌های آگاه در این‌باره روایت می‌شود: مهندس تندگویان وزیر نفت کابینه شهید رجایی به همراه دو نفر از معاونان خود مهندس یحیوی و مهندس بوشهری اسیر شدند این حادثه در نهم آبانماه ۱۳۵۹ در مسیر رفتن به پالایشگاه آبادان در دارخوین نزدیکی آبادان اتفاق افتاد.
خانواده شهید تندگویان و مسئولان جمهوری اسلامی ایران تلاش زیادی کردند تا از طریق مجامع بین المللی به خصوص صلیب سرخ و مقامات عراقی موضوع را دنبال کنند ولی این تلاش‌ها به نتیجه‌ای نرسید.
ابهمات شهادت محمدجواد تندگویان
بتول برهان اشکوری، همسر شهید تندگویان نیز درباره این موضوع میگوید: زمانی که رفته بودیم پیکر شهید تندگویان را به تهران بیاوریم، پیکر ایشان را سه نوع مومیایی کرده بودند که وقتی علت را جویا شدم، نماینده پزشکی قانونی گفت شاید به این دلیل باشد که زمان شهادت را به راحتی تشخیص ندهیم. طبق گفته‌های نماینده پزشکی قانونی، تاریخ شهادت ایشان برمی‌گشت به این اواخر و ظاهرا آقای تندگویان تا سال ۶۸ نیز زنده بودند اما همان زمان یک استخوان‌شناس نیز از صلیب سرخ آمده بود و قرار بود هم او و هم کارشناسان پزشکی قانونی روی پیکر شهید تندگویان تحقیقات لازم را انجام دهند.
به همین منظور جلسه‌ای در وزارت خارجه برای ارائه گزارش درباره زمان شهادت شهید تندگویان برگزار شد که متأسفانه ما نتیجه این جلسه را هیچگاه متوجه نشدیم.
قرار بود در این جلسه نتیجه نهایی و گزارش مکتوب را درباره تحقیقاتی که برای پیکر شهید تندگویان انجام شده است، اعلام کنند، اما آن گزارش محرمانه اعلام شد؛ بنابراین ما هیچگاه زمان و تاریخ شهادت شهید تندگویان را متوجه نشدیم.
انتهای پیام/ ۳۵۱
