دلگرمی محبت‌آمیز شهید ورامینی برای فرزند خردسالش/ تبیین فلسفه جهاد در نامه شهید ورامینی
دلگرمی محبت‌آمیز شهید ورامینی برای فرزند خردسالش/ تبیین فلسفه جهاد در نامه شهید ورامینی

شهید ورامینی در نامه‌ای که پیش از شهادت برای پسرش نوشته است به این نکته اشاره کرده که تنها چیز قابل اتکا و ماندنی خداست.

انتشارات مرز و بوم در صفحه اینستاگرامی خود نامه زیبای شهید عباس ورامینی به پسرش (میثم ورامینی) را به مناسبت تولد یک‌سالگی‌اش منتشر کرده است. این نامه در کتاب «در هیاهوی سکوت» آمده است.

«بسم الله الرحمن الرحیم

خدمت میثم کوچولو سلام عرض می‌کنم. از خدا می‌خواهم که تو یادگارم را در زیر سایه‌ خود حفظ نماید و خود او نگه‌دار تو باشد.

آره میثم جان!

بابا رفت صحرای کربلای ایران _خوزستان داغ _ تا شاید درد حسین علیه‌السلام را با تمام گوشت و پوستش حس کند. بابا رفت تا شاید بوی خون حسین علیه‌السلام به مشامش برسد. بابا رفت تا شاید بتواند بر رگ بریده حسین علیه‌السلام بوسه بزند.

بابا رفت تا شاید بتواند با خون ناقابلش راه کربلا را برای تمام دل‌هایی که هوای کربلا دارند، باز کند. بابا رفت تا شاید دیگر برود و پهلوی تو نباشد، اما این را بدان که همه چیز ناپایدار است؛ چه برای تو و چه برای من. تنها چیزی که باقی می‌ماند و قابل اتکاست، خداست.

میثم جان! سال گذشته در چنین روزی ساعت چهار صبح به دنیا آمدی، یک سال از عمرت گذشت. چه بسا در چنین روزی که روز به دنیا آمدن تو است، بابا پهلویت نباشد، اما هیچ عیبی ندارد، خدای بابا که تو را دوست دارد، پس ناراحت نباش و همیشه به خدا فکر کن تا دلت آرام باشد. پس بابا رفت.

خداحافظ
والسلام ۱۳۶۱/۲/۱۴»

انتهای پیام/ ۱۴۱