خبرگزاری رسا ـ اگر شلمچه را با غروبش می‌شناسند، دوکوهه را هم با شب‌هایش. دل می‌خواهد در تاریکی شب، لابه‌لای این ساختمان‌ها پیچ و تاب خورد. استان خوزستان یکی از استان های کشور است که در دوران دفاع مقدس بیشترین آسیب را از حملات رژیم بعث عراق دیده است و در برهه کنونی برخی […]
خبرگزاری رسا ـ اگر شلمچه را با غروبش می‌شناسند، دوکوهه را هم با شب‌هایش. دل می‌خواهد در تاریکی شب، لابه‌لای این ساختمان‌ها پیچ و تاب خورد.
استان خوزستان یکی از استان های کشور است که در دوران دفاع مقدس بیشترین آسیب را از حملات رژیم بعث عراق دیده است و در برهه کنونی برخی از این مناطق جنگی و عملیاتی یادگار آن دوران هستند و از مهم ترین این مناطق پادگان عملیاتی دوکوهه در اندیمشک است.
در نخستین گام جهت معرفی مناطق عملیاتی جنوب پادگان عملیاتی دوکوهه اندیمشک را انتخاب کرده ایم و دلیل این انتخاب قدمت و شهرت این پادگان در دوران دفاع مقدس است.
پادگان دوکوهه واقع در ۷ کیلومتری شمال شهر اندیمشک و ۱۶۰ کیلومتری شهرستان اهواز است که قبل از انقلاب یکی از بزرگ ترین پادگان های ارتش به شمار می آمد که در اختیار یکی از لشکرهای زرهی ارتش قرار داشت.
پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران و با شروع جنگ تحمیلی در شهریور ۱۳۵۹ و در نتیجه افزایش تعداد یگان های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران و با توجه به موقعیت مناسب آن مورد توجه مسؤولان نظامی قرار گرفت.
پادگان عملیاتی دوکوهه برای نخستین بار به صورت رسمی قبل از عملیات فتح المبین به عنوان عقبه نیروها مورد توجه قرار گرفت و به ترتیب تیپ های ۷ ولی عصر(عج)، تیپ ۱۴ امام حسین(ع)، تیپ تازه تأسیس محمد رسول الله و چند روز بعد تیپ های ۱۷ قم و ۸ نجف اشرف در آن مستقر شدند.
پادگان عملیاتی دوکوهه محل تجمع نیروهای نظامی ایران اسلامی و محلی جهت اعزام نیروها به جبهه های حق علیه باطل بود که نخستین اعزام نیرو در اسفند ماه ۱۳۶۰ به دنبال حمله رژیم بعث عراق به چزابه از پادگان عملیاتی دوکوهه بود.
پادگان عملیاتی دوکوهه یادگار و قدمگاه بزرگ مردانی همچون حاج احمد متوسلیان، حاج ابراهیم همت، رضا چراغی، عباس کریمی، رضا دستواره، مهدی زین الدین، حاج حسین خرازی، حاج احمد کاظمی، حاج محمود کاوه، عمو حسن و یادگار ساختمان های گردان های مالک، مقداد، سلمان و… است.
وقت عملیات، سکوت پر معنا و حزن انگیزی فضای پادگان دوکوهه را فرا می‌گرفت. کسی هم اگر می‌ماند، همه‌اش به این فکر می‌کرد که حالا سینه چند نفر، سپر گلوله‌های دشمن شده است؟ نه فقط ایمان و خلوص، بلکه حس میهن‌پرستی را هم باید در چشم‌های رزمندگان دوکوهه پیدا می‌کردی.
اگر شلمچه را با غروبش می‌شناسند، دوکوهه را هم با شب‌هایش می‌شناسند. دل می‌خواهد در تاریکی شب، لابه‌لای این ساختمان‌ها پیچ و تاب خورد.
در پایان این نکته را یادآور می شویم که اگر چه پادگان دوکوهه به نوعی با نام لشکر ۲۷ محمد رسول الله(ص) گره خورده است، اما پادگان دوکوهه به عنوان یکی از پادگان های مهم دوران دفاع مقدس که محل آموزش، سازماندهی و اعزام نیروها بوده است با توجه به ظرفیت های مهمی که در خود داشته است نماد پادگان های دوران دفاع مقدس است که الهام بخش آمادگی و انتظار پادگان امام زمان(عج) می باشد و در واقع نماد انتظار مقدسی است که نیروهای جهادگر امام زمان(عج) باید داشته باشند و در یک کلام نماد پادگان آرمانی است که سید شهیدان اهل قلم سید مرتضی آوینی خطاب به آن گفت: « دوکوهه ! آیا دوست داری که پادگان یاران مهدی(عج) نیز باشی؟ پس منتظر باش »./۹۴۶۱/ت۳۰۱/س
