فرزند كريم، در سال ۱۳۳۶ش به دنيا آمد. در دوران خدمت وظیفه عمومی، او را به اجبار به منطقه ظفار در كشور عمان فرستادند. ولي حسین اين سفر را معصيت مي­دانست، لذا نمازهاي خود را كامل مي­خواند.

در سال ۱۳۵۷ش پس از صدور فرمان امام خمینی مبنی بر فرار سربازان از پادگان­ها وی نیز فرار کرد و به صفوف مردم پیوست. حاج حسین پس از پيروزي انقلاب اسلامي به كميته دفاع شهری وارد شد و سپس برای مبارزه با ضدانقلاب به گنبد و بندر تركمن صحرا رفت و مسؤولیت عملیات سپاه تازه تأسیس بندر ترکمن را برعهده گرفت. سپس به پاوه و كردستان رفت و فرماندهي گردان ضربت را بر عهده گرفت.

با شروع جنگ تحمیلی از كردستان به جبهه ­هاي جنوب آمد و به فرماندهي منطقه عملياتي دارخوئين منصوب شد. خرازی نقش مهمی در عملیات ثامن­ الائمه داشت، که از نتایج مهم آن به غنیمت گرفتن ۱۶ تانک و۳۰ دستگاه لودر و بلدوزر و ۱۵۰ دستگاه خودرو و ۱۸۰۰ اسیر از عراق بود، که سپاه با استفاده از این تانک­ها نخستین یگان زرهی خود را تشکیل داد و همچنین بعد از عملیات، اقدام به تشکیل تیپ­های امام حسین علیه­السلام، کربلا و عاشورا و محمد رسول­الله صلی الله علیه و آله نمود. در طرح­های مانور عملیات نظر حسین تعیین کننده بود. حماسه مقاومت خرازي در حمله به بيش از۲۰ تيپ زرهي، مكانيزه و پياده عراق در تنگه چزابه، بر همگان اثبات كرد كه وي يكي از شمشيرهاي بران انقلاب اسلامي و امام خميني است. خروش حماسی وی چنان بود که خالد حسین النقیب یکی از افسران عالی­رتبه عراق در چزابه می­نویسد: «در آن موقعیت آروز می­کردم به جای مرگ تدریجی یک بار برای همیشه از دنیا بروم».

خرازی در عملیات بیت­المقدس و آزادسازی خرمشهر هر سه مرحله طراحی و سازماندهی گردان­های لشکر امام حسین را به خوبی فرماندهی کرد. سرلشکر محسن رضایی می­گوید: «آن دو نفری که تیر خلاص را به صدام زدند در فتح خرمشهر، حسین خرازی و احمد کاظمی بودند». پس از آن به فرماندهی سپاه سوم صاحب الزمان انتخاب گردید و چند لشکر زیر نظر او عملیات انجام می­دادند. در عملیات خیبر، خرازی و یارانش جنگ سختی کردند و حاجی که حدود ۳۰بار در عملیات­های قبل زخمی شده بود، دست راست خود را از دست داد و از میدان نبرد خارج شد. وی در اين­باره مي­گويد: «خواستند ملائكةالله مرا به عالم بالا ببرند، هنوز دل از دنيا نكنده بودم، ولي فقط همين اندازه لياقت داشتم».

وی در عمليات والفجر۸ در منطقه فاو با لشكر تحت امر خود، نیروهای گارد رياست جمهوري عراق را به تسليم واداشت. از خصوصیات وی، روح عمیق و تقوای وافری بود، که تمامی بسیجیان و نیروهای لشکر امام حسین علیه السلام به او عشق می­ورزیدند. وی از مدیریت و فرماندهی والایی برخوردار بود و در تمامی رده­ها و در سازماندهی و هدایت عملیات نقش بسزایی داشت. اخلاص و صداقت وی، دو عنصری بود که حاج حسین در دفاع مقدس به نیروهای تحت امر خود آموخته بود.

سرانجام حاج حسین خرازی در تاريخ ۸ اسفند۱۳۶۵ش در منطقه عملياتي شلمچه و نهرجاسم در ادامه عمليات كربلاي۵ به وسیله ترکش خمپاره به شهادت رسيد. پیکر پاک و مطهرش، به اصفهان منتقل شد، و در قطعه كربلاي۵ رديف۴، شماره ۷ به خاك سپرده شد. چند روز پس از عملیات کربلای پنج، در جریان دفع پاتک عراقیها چند نفر عراقی اسیر شدند و پس از بازجویی­ها گفتند: «در جبهه ما جشن گرفته ­اند زیرا به رده ­های مختلف از طریق بیسیم گفته­ اند که یکی از فرماندهان بزرگ ایران کشته شده است!».

سردار شهید احمد کاظمی در وصیت نامه خود می آورد: «ﻣﻦ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺣﺎﺝ ﺣﺴﯿﻦ ﺧﺮﺍﺯﯼ ﺩﻓﻦ ﮐﻨﯿﺪ، ﭼﻮﻥ ﯾﻘﯿﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﺭﻫﺎﯼ ﺑﻬﺸﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺒﺮ ﺷﻬﯿﺪ ﺧﺮﺍﺯﯼ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ».